بمباران جماران
توی جنگ هشت ساله ایران و عراق توطئه های زیادی از طرف صدام برای ضربه
زدن به ایران طرح ریزی شد و یکی از این توطئه های نقشه ی قتل امام خمینی
(ره) بود.رژیم بعث به دنبال این بود که با بمباران و حمله ی هوایی به محله
ی جماران، امام رو به شهادت برسونه و به خیال خودش موازنه ی جنگ رو به نفع
خودش تغییر بده.
اما از طریق یه سری از کانال های اطلاعاتی، این خبر به ایران میرسه و برخی از نیرو های ایرانی این مطلب رو با امام خمینی در میون میذارن و میگن که: «اگه اجازه بدید شما رو به یه محل امن انتقال بدیم تا در صورت حمله ی هوایی دشمن ، شما در امان بمونید.»
اما پاسخ امام خمینی در نوع خودش تامل بر انگیزه:
امام خمینی با این کار مخالفت میکنه و به قول خودمون، میگه منم مثل این مردم من چه فرقی با این مردم دارم من برم و این مردم زیر بمباران دشمن باشن.
جالب اینه که امام خمینی حاضر به ترک اونجا نمیشن و این حمله ی هوایی هم اجرا نمیشه و کسی هم آسیبی نمیبینه!
این ماجرا آدم رو به یاد این نکته در تعالیم اسلامی میندازه که رهبر جامعه اسلامی باید در سطح پایین ترین افراد جامعه باشه!!
نرمش قهرمانانه در دیپلماسی
قهرمان ها تاریخ را ساخته اند و ترسوها در پی نوشتن کتاب های تاریخ می مانند. قهرمانی در هیچ یک از صفحات تاریخ به معنای خشک سری و یک دندگی نبوده است. قهرمانانی بوده اند که در کوره نرمش ها و انعطافات ساخته و پرداخته شده اند اما نرمش آنها نیز قهرمانانه و شجاعانه بوده است به گونه ای که هیچ کس نمی تواند آنها را ترسو خطاب نماید. حضرت محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) بزرگترین قهرمان تاریخ است که در جریان صلح حدیبیه اگر چه از جانب برخی اصحاب به دلیل برخی نرمش ها و انعطافات در صلح نامه نظیر قبول درخواست سهیل‌بن عمرو مذاکره کننده از طرف مشرکین مبنی بر حذف «بسم‌اللّه‌الرحمن‌الرحیم» از ابتدای صلح‌نامه و نوشتن «باسمک‌اللهم» به‌جای آن، و نیز حذف عنوان رسول‌اللّه بعد از نام آن حضرت و نوشتن «محمدبن عبداللّه» به‌جای آن اما سرانجام این نرمش قهرمانانه به تایید پروردگار رسید و خداوند متعال در راه بازگشت مسلمانان از حدیبیه سوره فتح را بر پیامبر عظیم الشان اسلام(ص) نازل کرد. در این سوره پروردگار رحمان و رحیم صلح حدیبیه را «فتح مبین» نامید و با اعلام رضایت از بیعت‌کنندگان، وعده پیروزیها و غنیمتهای فراوان به مسلمانان داده بود. ادامه مطلب ...
اصل و نسب بندر بن سلطان را بشناسیم
خیزرانه از سلطان بن عبدالعزیز باردار شد و بندر را به دنیا آورد، سلطان بن عبدالعزیز، ولیعهد پیشین عربستان تا مدتی پیش از مرگش در سال 2011 انتساب بندر به خود را انکار می کرد. مجله فارین پالیسی هم در مقاله ای در سال 2010 به این مطلب اشاره، و آن را تایید کرده است.
شاهزادگان سعودی در ظاهر به خاطر آنکه به طور نامشروع به دنیا آمده، و در اصل به خاطر هراسی که از نفوذ وی در تمامی عرصه ها و نزدیکی او به آمریکایی ها دارند، با وی شدیدا مخالفند.
الحدث نیوز می افزاید: سالها طول کشید تا سلطان بن عبدالعزیز، بندر را رسما
به فرزندی بپذیرد. این موضوع باعث اختلاف میان وی و هواداران و مخالفان در
خاندان حاکم شد که با اعطای نقش به وی مخالف بودند اما نفوذ سیاسی و
امنیتی اش به ویژه با حمایت آمریکا، باعث تثبیت جایگاه وی شد، چون بندر
فرزند "دُردانه" آمریکا در عربستان سعودی محسوب می شود.
بندر
دارای همکاری مستحکم با سیا و جان مکین و جرج بوش پدر به عنوان شخصیتهای
سرشناس نئومحافظه کار بوده و اصطلاحاً، "درِ کاخ سفید همواره به روی وی باز
است".
بسیاری از اعضای خاندان حاکم آل سعود معتقدند که بندر برای
آنها دام پهن کرده است. وی مغز متفکر جاسوسی و تروریسم در کشورهای عرب حوزه
خلیج فارس محسوب می شود، پشتیبان پنهان القاعده است و مانند آن دارای مذهب
وهابی سلفی است.
بندر به دست داشتن در ایجاد فتنه طایفه ای در
عراق و ورود القاعده به آن، حمایت از گروههای وابسته به القاعده در سوریه
مانند جبهه النصره، اعزام افراد مسلح به سوریه، همچنین پشتیبانی از افراد
مسلح در لبنان، سومالی، لیبی و سودان نیز متهم است.
به نوشته
الحدث نیوز، بندر بازی پوکر را بسیار دوست دارد و از آنجا که دارای تابعیت
آمریکایی نیز هست، هرگاه اراده کند برای تفریح و خوشگذرانی به آمریکا سفر
می کند؛ اما بسیاری بر این باورند که علت خباثتی که در ذات وی نهفته نه فقط
به سبب عقیده انحرافی سلفیت و نه تنها به خاطر ارتباط نزدیک با سازمان های
جاسوسی آمریکا؛ بلکه پیش از هر چیز به سبب ناپاک بودن اصل و نسب اوست.
این گروه مقتقدند که حاکم واقعی در عربستان، بندر است چون هیچ تصمیم و اقدامی بدون موافقت و نظارت وی صورت نمی گیرد.